Pengetahuan tentang Fiber Bragg Grating.

Kisi gentian Bragg ialah komponen optik dengan struktur berkala yang memisahkan cahaya kepada rasuk yang merambat dalam arah yang boleh diramal berdasarkan panjang gelombang. Kisi berfungsi sebagai unsur penyebaran teras bagi banyak instrumen spektroskopi moden. Mereka menyediakan fungsi kritikal untuk memilih panjang gelombang cahaya yang diperlukan untuk melaksanakan analisis di tangan. Memilih grating terbaik untuk aplikasi tidak sukar, tetapi ia biasanya memerlukan tahap membuat keputusan apabila mengutamakan parameter utama aplikasi.

Mana-mana aplikasi spektroskopi mempunyai sekurang-kurangnya dua keperluan sistem asas: ia mesti boleh menganalisis bahan mengikut julat spektrum minat yang diingini, dan ia mesti dapat menyediakan lebar jalur spektrum yang cukup kecil untuk menyelesaikan ciri yang diminati. Kedua-dua keperluan utama ini menjadi asas untuk pemilihan parut. Ciri grating lain kemudiannya dipilih untuk mengoptimumkan prestasi dalam kekangan asas ini.

Dua profil alur yang paling biasa dikenali sebagai diperintah dan holografik, yang berkaitan dengan kaedah yang digunakan untuk membuat parut induk. Kisi-kisi yang diperintah boleh dihasilkan menggunakan alat scribing, di mana alur dibentuk secara fizikal dalam permukaan reflektif dengan alat berlian. Profil alur parut yang diperintah sangat boleh dikawal dan mudah untuk dioptimumkan untuk aplikasi tertentu, dan dalam kebanyakan kes akan memberikan kecekapan pembelauan terbaik kerana tahap kebebasan ini.

Penyerakan, Penyelesaian, dan Kuasa Penyelesaian

Fungsi utama parut pembelauan dalam instrumen spektroskopi adalah untuk memisahkan sumber jalur lebar secara sudut ke dalam spektrum dengan setiap panjang gelombang mempunyai arah yang diketahui. Sifat ini dipanggil penyebaran, dan persamaan yang menunjukkan hubungan antara panjang gelombang dan sudut sering dipanggil persamaan parut:

n λ = d (sin θ + sin θ')

Resolusi ialah sifat sistem, bukan sifat parut. Instrumen spektroskopi mesti menyediakan lebar jalur spektrum yang cukup sempit untuk membezakan ciri yang diminati. Ini dicapai dengan gabungan penyebaran sudut parut dan panjang fokus sistem, dan dengan mengehadkan lebar apertur. Jalur lebar spektrum pada satah pengesan boleh dicapai sama baiknya dengan parut serakan rendah dan panjang fokus yang panjang seperti dengan parut serakan tinggi dan panjang fokus yang lebih pendek. Dalam sistem dengan pengesan unsur tunggal, seperti monokromator pengimbasan, apertur mengehadkan biasanya ialah celah fizikal yang diketahui lebarnya. Dalam spektrometer parut tetap, bukaan pengehad biasanya merupakan elemen tatasusunan atau piksel kamera.